Luizen

Luizen of hoofdluis onder een vergrootglas
Afbeelding: Shutterstock
Hoe herken je luizen en hoe geraak je er van af?
 
Als jij kinderen op de peuterspeelzaal of de basisschool hebt, dan weet je waarschijnlijk al waar ik op doel. Alle kinderen krijgen van school een brief mee dat er hoofdluis op school is geconstateerd en van de ouders wordt verwacht de in de brief omschreven maatregelen te nemen. Vervelender is nog dat dit probleem zich niet alleen tot de kinderen beperkt.
 
Menig mens krijgt al jeuk bij de gedachte en associeert dit, onterecht, met een onvoldoende hygiëne in de huishoudens van hun medemens. Om van het probleem af te komen, als jouw kind hier last van heeft, zullen de raadgevingen strikt opgevolgd moeten worden.
 
Vroeger werd hoofdluis vaak alleen aangetroffen bij gezinnen uit de lagere milieus, maar tegenwoordig komen ze in alle lagen van de bevolking voor. "Hoe kan dat dan?" zul jij je waarschijnlijk afvragen. Heel vroeger hield de aristocratie zich verre van het "gepeupel" en was lichamelijk contact tussen deze twee groepen al helemaal uit den boze, terwijl de lagere bevolking zeer sociaal met elkaar omging. Zelfs nog niet eens zo heel lang geleden bestond er een duidelijk verschil tussen hoog en laag en was men vereerd wanneer een persoon met meer aanzien de moeite al nam je aan te spreken of de hand te schudden.
 
Tegenwoordig gaan mensen vrijer met elkaar om en zal veel sneller, wanneer er aanleiding toe is, gefeliciteerd of begroet worden met een omhelzing of een omarming. Ook het sociale leven van onze kinderen is geheel veranderd. Tegenwoordig leiden zij een druk bestaan. Zij hebben ook naast school een druk leven. Denk aan de sportvereniging die zij elke week bezoeken, de vele feestjes, de disco maar ook het eten of spelen bij een vriendje of vriendinnetje thuis, waardoor er veel meer onderling contact is.
 
Maar wat heeft dit nu met luizen te maken? Luizen gaan van mens tot mens door contact. Ze kunnen niet springen, dus zullen ze van de ene persoon op anderen moeten kruipen. Dit kan simpel tijdens een omarming al gebeuren. Maar dit kan ook via de kraag van een jas die tegen jouw jas aan op de kapstok hangt samen met de sjaal of muts die je draagt en ze zullen zich vervolgens graag op jouw hoofd huisvesten, het liefst in het haar achter je oren of bij de haargrens in je nek.
 
Luizen die tevoorschijn komen bij het kammen van haar
Foto: Srisakorn/Getty Images via Canva
Vooral meisjes met mooie lange haren lijken eerder geneigd met deze beestjes besmet te raken. Dit komt omdat meisjes vaak wat knuffeliger zijn en het leuk vinden verkleedpartijtjes te houden waarbij ze de kammen, borstels en haaraccessoires van hun vriendinnetjes gebruiken. Het lange haar is gevoeliger omdat het gemakkelijk tegen van alles, en dus ook besmette zaken, aanzwiert. Het is helaas ook moeilijker om lang haar te behandelen en menig moeder zal jammer genoeg wel eens naar de schaar gegrepen hebben om het haar af te knippen.
 
Het gevolg voor het kind en de rest van het gezin is jeuk, jeuk, jeuk en wanneer niet snel genoeg ingegrepen wordt, vormen zij weer een nieuwe besmettingsbron voor de klasgenoten en anderen.
 
Hoe herken je een besmetting met hoofdluis?
 
Zoals ik eerder zei, kunnen luizen niet springen, maar kruipen op de nieuwe gastheer. Het zijn krabachtige parasieten die zich vrij snel door het haar kunnen bewegen door met kleine klauwtjes van de ene haar op de andere haar te stappen, vandaar het gevaar van "overstappen" bij nauw contact. Een jonge luis is zilverachtig van kleur. De luis voedt zich drie tot zes keer per dag met bloed van zijn gastheer en het zijn juist deze bijtplekken die jeuken.
 
Vrouw die haar hoofd krabt
Foto: Niran Pr/Getty Images via Canva
Dit wordt veroorzaakt door het speeksel dat de luis tijdens de beet in het wondje achterlaat. Door zijn voeding zal het diertje in 7 tot 10 dagen donkerbruin kleuren en voldoende volwassen zijn om, als het een vrouwtje is, haar eieren te leggen. Eenmaal volwassen is de luis 3 mm. De eieren, welke "neten" worden genoemd, worden dicht bij de hoofdhuid tegen de haarschacht geplakt of gekit en zijn goed te herkennen. Het zijn ovale gladde balletjes met altijd dezelfde vorm, ze zijn ongeveer 1 mm groot, iets kleiner dan een sesamzaadje, en kunnen van roomkleurig tot bruinkleurig zijn. Wanneer ze na 7 tot 10 dagen uitkomen, begint het hele proces weer van voor af aan. Een luisbesmetting wordt niet altijd direct opgemerkt, omdat niet iedereen direct last heeft van de bijtplekken, bovendien voel je de luis niet lopen.
 
Het leven van een hoofdluis duurt, mits hij voeding krijgt, maximaal ongeveer 30 dagen, niet zo lang dus, maar in die 30 dagen kan een enkel vrouwtje ongeveer 100 neten produceren. Ik kan je verzekeren dat na een opgemerkte besmetting er meer dan één luis in het haar te vinden zal zijn. Een besmetting met hoofdluis kan dus epidemieachtige gevolgen hebben als er niet goed tegen opgetreden wordt. Griezelige gedachte, vindt je niet?
 
Lees verder ...